De route roept terug
26 augustus 2011
Het is al meer dan 2 jaar geleden dat ik begon aan de weg naar Santiago. Ondertussen is er veel gebeurd. Zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen heb ik een prachtige tocht gehad met enorm veel geschenken onderweg. En ook na mijn aankomst in Finesterra ging mijn tocht naar mezelf verder. Een nieuwe job die me veel voldoening geeft, opleidingen in coaching en energetisch werk, de verhuis naar ons nestje in Hoboken, nieuwe ontmoetingen en uitdagingen, ... En het blijft verder gaan. In september start ik met een opleiding als therapeute en morgen ga ik terug naar de route. Een ander stuk van de route want we starten deze keer in Le Puy en ...ik ga deze keer niet alleen. Mijn zusje Wendy zet zondag haar eerste pelgrimstappen en Angela, een van mijn Camino-vriendinnen vergezelt ons ook voor een paar dagen. Ik kijk ernaar uit om de Camino te delen.
Vele van mijn camino-vrienden zijn ondertussen terug op de route geweest. Het lijkt wel een verslaving zei onlangs iemand me. En ja, ik moet het eerlijk toegeven, er is een enorm verlangen om terug te stappen, terug in de natuur te zijn, terug de verbondenheid met de andere pelgrims te voelen en te luisteren naar alle wonderlijke verhalen en terug de kracht te voelen die de Camino je geeft. Ik vrees dat ik gebeten ben. Angela is dat zeker ook want zij is vorig jaar al terug geweest. Ik ben eens benieuwd hoe Wendy naar huis zal komen :-).
heel veel plezier, geniet er opnieuw van en nieuwe avonturen horen we graag.
liefs uit nederland,
lan en ilna
Echt petje af Tonia, 't is toch weer een fysieke en emotionele uitdaging om 'u' tegen te zeggen, zelfs na je eerdere maandenlange tocht! En nu je zusje mee op sleeptouw, some serious bonding on its way! ;-)
Geniet er met volle teugen van, 't is een gezonde en verrijkende verslaving, da mag ;-)
Wat leuk om te lezen. Ben blij dat het je goed gaat!
Groetjes en Geniet!
Bert
Ga er helemaal voor en tot bij je terugkeer,
Erika
Dikke knuffel!
Terug naar één van je liefdes.... Geniet ervan en neem zoveel mogelijk in je op zodat je in het natte België genoeg energie hebt om ook daar weer verder te gaan...
Wordt echt tijd dat we elkaar nu toch ook eens terug zien maar ik heb geduld zene. Ik wacht op je 'in het ritme van de dagelijkse sleur' om naar je enthousiasme te luisteren !!
Liefs xx
Arlette