De kunst van het nietsdoen

Ik ben een boek aan het lezen met als inspirerende titel " de kunst van het nietsdoen".

Hoe meer ik erin lees, hoe meer ik besef dat het echt een kunst is.  Ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst niets heb gedaan, echt niets.  Jij wel?  Zelfs als ik ergens lui aan een zwembad lag, was ik nog aan het lezen, of naar mensen aan het kijken, of naar muziek aan het luisteren of aan het denken, of ....

Denken is de moeilijkste bezigheid om te laten.  Wanneer houd dat stemmetje in je hoofd nu ooit eens op?  Zelfs in mijn dromen duikt het soms op.  Een irritant vrouwke hoor dat daar zit :-)  Langs de andere kant hou ik er wel van.  Als er in het boek wordt gesproken over het observen van je gedachten en ze dan laten gaan, komt er een enorme weerstand in me op.  Ik wordt gewoon ter plekke zenuwachtig en heb zin om het boek naar de andere kant van de kamer te smijten.  Waarom is dat? Als ik heel eerlijk ben omdat ik wel hou van mijn gedachten.  Ik hou ervan te mijmeren, te fantaseren, af en toe hou ik er misschien zelfs van om een beetje te piekeren.

Ik heb me wel voorgenomen om een aantal technieken uit het boek toe te passen tijdens mijn tocht.  Er komen elke dag 65.000 gedachten in ieder van ons op en 95% daarvan zijn dezelfde gedachten als de dag ervoor. Ik heb zin in wat nieuwe gedachten, wat frisse gedachten en er zijn er een paar zeer oude waar ik graag afscheid van wil nemen. Dat moet toch lukken als ik ergens in een wei met mijn gezicht in de zon lustig niets lig te doen. Niet?