Vertrouwen

Vertrouwen is iets waar een pelgrim veel van nodig heeft. Vertrouwen dat ze de weg zal terugvinden als ze midden in rijstvelden staat en er geen weg meer te bespeuren valt. Vertrouwen dat ze toch een slaapplaats zal vinden die nacht ook al informeerde het gemeentehuis haar reeds dat ze haar niet kunnen ontvangen en is het enige hotel in het dorp gesloten ( volgende slaapplaats is 20km verder). Vertrouwen, niet altijd makkelijk, ook niet in het dagelijks leven. Vertrouwen betekent namelijk loslaten, controle opgeven. Niet meteen mijn sterkste kanten :-). Midden in dat rijstveld heb ik mezelf beloofd dat als alles goedkwam ik zou loslaten en vertrouwen zou hebben, ook in de grote en kleine dingen thuis. Plots zag ik dan toch een glimp van wat een bordje zou kunnen zijn in de verte. Ik kon er alleen geraken door me door heel wat struikgewas te wringen. Maar toen ik er uiteindelijk voorstond zei het bord : Via Francigana naar links, oef. Aangekomen in Robio vroeg ik, op hoop van zegen, aan een plaatselijke bewoonster of ze naast het hotel misschien nog een andere slaapplaats kende. Ze verwees me toch door naar het gemeentehuis. Toen ik daar een beetje moedeloos voor een gesloten deur stond, kwam er plots een man vrolijk wuivend aangefiets. Hij kwam me de blijde boodschap brengen dat ik toch in het gemeentehuis kon verblijven in een studio speciaal ingericht voor pelgrims ( badje inclusief, wat een genot). Vertrouwen, weten dat het altijd goedkomt. Iets dat stevig opgeborgen zit in mijn rugzak en mee naar huis gaat.