Vechten
20 augustus 2009 - Mont-de-Marsan, Frankrijk
Soms wil het lichaam niet mee. Het wil zich onder een boom leggen en niets meer doen. Op zulke momenten vraagt het enorme wilskracht om toch te stappen. Vandaag was zo'n dag. Mijn lichaam heeft wel een beetje gelijk want ik heb het de laatste dagen erg laten afzien : lange etappes (tussen de 31 km en 37 km) in een verzengende hitte (37 graden in de schaduw). Daarnaast bevind ik me nog steeds in het gezelschap van Bernard en Philippe (ik ben met mijn achterwerk in de foie-gras gevallen met die 2:-) ) en elke avond is het een beetje fiesta wat betekent dat ik iets te weinig slaap krijg. Er is een mooie vriendschap aan het groeien tussen ons en ik ben daar enorm dankbaar voor. In het dagelijks leven zou ik deze heren nooit ontmoet hebben (een ex-professor van 64 en een general manager van 49) en ik leer zoveel van hen.
Ik ben vandaag trouwens een bord tegengekomen dat vermelde dat het nog maar 970 km is tot Santiago. Het gaat opeens zeer snel.
Ook al schrijf je dat moet vechten.
Weer een beetje meer van jezelf leren kennen.
Ik ben wel wat jaloers op je avontuurlijke pelgrims tocht.
Veel liefs Leta
Weer genoten van je verhalen van de afgelopen dagen.
Je wandelvrienden lijken me geweldige kerels; ik hoop dat jullie nog een tijdje met elkaar zullen optrekken.
Wat je schrijft over je onwillige lichaam lijkt me logisch; als het alleen maar makkelijk was, zou toch iedereen zo'n "wandelingetje" maken. Soms heb je de pijn nodig om nog meer te genieten van de dagen dat het alleen maar leuk, lekker en gezellig is.
Groeten van ons.
Lan en Ilna
Ik heb uw reisverslagen in één ruk gelezen.
Ik werd er warm en koud van.
Wat een prachtige vrouw ben jij toch!!!
Gelukkig leer je onderweg fantastische mensen kennen die het wandelen aangenamer maken.
Maar niettegenstaande dat moet je toch elk stapje zelf zetten hé!We wensen U het allerbeste en blijven je volgen! groetjes van Lisette en familie
lang geleden maar niet vergeten;
fijn dat je het volhoudt en er deugd aan beleeft want het is toch een geweldige tocht.
bij 24+ loopt alles naar wens. Helaas is de vakantie in la douce france ook voor ons achter de rug en zijn we weer vertrokken voor een jaartje "arbeidsvreugde". Veel moed en plezier nog !
carl
via mijn moeder ben ik terecht gekomen op je blog. Ik heb je verslagen met veel plezier gelezen: dikwijls gelachen en af en toe een traan weggepinkt. Dit avontuur is een bljvende herinnering voor het leven - WOW! Je bent een knappe madame (letterlijk en figuurlijk). Ik wens je nog veel succes toe in je prachtige tochten en hoop dat je nog vele aangename en interessante mensen mag ontmoeten. Ik kijk alvast uit naar je volgende verslagen!
groetjes
Wendy
Ge zijt echt een 'kei' van een madam. Ook op iets moeilijkere dagen ben ik er zeker van dat je zal volhouden. Iedereen heeft veel bewondering voor je onderneming en ik weet zeker dat je reisgezellen veel deugd beleven aan je gezelschap. Wie weet welke anekdotes zij niet allemaal over u doorgeven naar hun thuisfront.
Nog veel plezier met die plezante mannen in het gezelschap maar ge moet niet altijd proberen van die gasten te overtroeven als ze feestjes bouwen want die kunnen er blijkbaar nog net iets beter tegen dan jij ;-)
Ik hoorde ook al van Kay en Joke dat ze je kwamen aanmoedigen met een bezoekje. 't was weer in orde ;-) zeker ?
Veel sterkte en plezier op je verdere tocht !
Mark
Ik volg je en weet dat je tussen het genieten door ook aan mij denkt.
Ik wens je nog een geweldige reis en denk dinsdag eens aan mij en aan Luk, die dan 35 zou worden...
Dikke kus
Mieke