A trip down memory lane

Na 26 km flink doorstappen ben ik toegekomen in Leuven, mijn studentenstad.  De weergoden waren me vandaag gunstig gezind want het begon pas te regenen toen ik hier toekwam.  Na een deugddoend dutje en een even deugddoend douchke in het huis van Stefan, mij gastheer voor vandaag, ben ik wat gaan rondstappen en wat gaan mijmeren over de 5 zalige jaren die ik hier doorbracht.  Leuven is veel veranderd en is toch hetzelfde gebleven.  Er is enorm veel bijgebouwd, er staan veel meer fietsenrekken in de straten en er zijn minder telefooncellen (in het huidige gsm-tijdperk moet men geen uur meer aanschuiven om de stem van zijn/haar geliefde te horen).  Maar de oude waarden zijn gebleven : het park waarin we uren in het gras hebben gelegen terwijl we moesten blokken, onze faculteit, mijn kotje, Politika, den Univerum, de Kotmadam op de oude Markt, de lekker pasta bij de Notre Dame ....  Wat ook is gebleven zijn de studenten natuurlijk.  De studenten die nu allemaal midden in den blok zitten.  Liever zij dan ik :-).

Toen ik hier 18 jaar geleden toekwam als frisse studente, opende er zich een nieuwe wereld voor me.  Leuven leek me oneindig groot en spannend en het gevoel om voor het eerst echt op eigen benen te staan was tegelijkertijd spannend en beangstigend.  Vandaag voel ik me terug een frisse studente, een Camino-studente :-)

Vandaag ook een paar leuke babbeltjes gehad.  Ik heb Jan terug gezien , de ex-pelgrim die me met zijn blog inspireerde om de route nemen die ik nu doe (en die nu stikjaloers is ;-)), Ruth, van wie ik nog geen afscheid had kunnen nemen en die nu zelf ook even terug student is (duim duim duim) en Stefan, een hele fijne kerel die ik in mijn periode in Leuven veel te kort heb gekend.

Morgen trek ik richting Hoegaarden.  Het beloofd een mooie wandeling te worden en voor de eerste keer wacht er geen bekend gezicht op me 's avonds.  Het echte avontuur kan beginnen :-)