Het is toch een mooi leven

24 juni 2009 - Rocroi, Frankrijk

Het is toch mooi zo'n pelgrimleven.  Ik heb vandaag een paar prachtige momenten gehad.

Moment 1 : Ik heb een hertje gezien! Het sprong voor me weg de bossen in.  Zo'n ontmoeting heeft toch altijd iets magisch vind ik. 

Moment 2 : Lunch aan een vijvertje, in de zon, in het midden van de bossen met het geluid van kwakende kikkertjes achter me.

Moment 3 : De grens oversteken.  Geen echt bewust moment maar opeens zie je auto's met Franse nummerplaten rijden en besef je dat het Belgische stuk van je reis achter je hebt gelaten.  Mijlpaal 1 is bereikt!

Moment 4 : aankomst in Rocroi, een prachtig stadje en daar ontdekken dat ze een speciale studio hebben voor pelgrims.

Moment 5 : Voor het eerst op je reis nog eens zelf een maaltijd in elkaar boxen en er extra van genieten.

Moment 6 : In de studio een schriftje ontdekken waarin je voorgangers berichten hebben achtergelaten.  Het deed deugd om te ontdekken dat er veel gelijkgestemde zielen op dezelfde wegen hebben gelopen en even hard hebben genoten (en hebben afgezien soms).

In het schriftje vond ik hetvolgende gedicht :

Het pad gaat verder, eindeloos. Vanop het punt waar zij begon.  Ik moet haar volgen, rusteloos. Tot ver achter de horizon.

Wat daar op me wacht, wie zal het zeggen? Maar bezit ik de kracht om mijn grenzen te verleggen?

Lopend over paden en door de Heide. Waar rede en romantiek zich van elkaar scheiden.

Stap ik door, 1 voet voor de ander. Van wie ik was tot wie ik verander

 

Foto’s