Speedbumper accident

Stel je voor: een ienieminieklein dorpje, echt in the middle of nowhere.  Geen verkeer, alleen passerde pelgrims maar wel een snelheidsdrempel waar een plaatselijke politicus waarschijnlijk jaren voor heeft geijverd.  Dit pelgrimmeke was aan het genieten van een prachtig zicht op het lokale kerkje ( of misschien was ze aan het genieten van het zicht op een paar Italiaanse fietsers in hun strakke pakjes, ik weet het niet meer ;-)) toen ze in volle snelheid over de bumper ging.  Gevolg, een verrokken spier in de rechterbil.  Met het vooruitzicht van een paar stevige klimpartijen de volgende dagen was ik hier niet echt blij mee.  Gelukkig loopt er hier een Australische kinestist rond die me wist te vertellen wat ik best kon doen: ijspak leggen en morgenvroeg stretchen voor ik begin.  Dit kleine letseltje en het koude en natte weer was het perfecte excuus voor me om een hele middag in mijn lui nestje te kruipen.  Hier in de herberg lag een boek op me te wachten ( Angela had me een tijdje geleden aangeraden om dit boek te lezen en oila hier was het) en ik heb vanmiddag niets anders gedaan dan gelezen, lekker gedut en geluisterd naar de pelgrims rondom me die lustig in hun eigen taal aan het keuvelen waren over blaren, landschappen en de planning voor de komende dagen.  Everything has a silver lining.

PS : ik spreek al een een hele tijd bijna geen Nederlands meer en vindt het moelijker en moeilijker om me uit te drukken in die talen.   Ik denk meestal in het Engels, doorspekt met Frans en af en toe zelfs een beetje Spaans of Duits. Het is een beetje de toren van Babylon in mijn hoofd:-).