Sono felice

22 juli 2014 - Lucca, Italië

Het zijn zalige dagen hier in Lucca.  Het is een mooie mix van mijn tocht verder zetten als pelgrim light nu (mijn rugzak weegt nu zo'n 10kg minder) en toerist zijn. Het wandelen doe ik meestal in de voormiddag, om dan in de namiddag bezienswaardigheden te bezoeken of tijd door te brengen met familie en vrienden.  Wendy is al 2x mee gaan wandelen en ze doet dat prima, ondanks wat spierpijntjes en heel wat muggenbeten.  Morgen gaan we met zijn 3'en op stap.  Dat wordt nog een avontuur want dat betekent de fiets op het eindpunt zetten, de auto aan het begin.  Na 24km stappen, fiets ik dan terug naar de auto, om dan Wendy en Bert op te halen. (Diane, super bedankt voor het fietsrek!)  Een beetje omslachtig maar als dat betekent dat we samen kunnen wandelen, heb ik het er graag voor over. En Wendy en Bert ook want op het einde van onze wandeling van morgen wacht hen een kuuroord J.    De omgeving is prachtig.  Het glooiende Toscaanse landschap met zijn wijn-en olijfgaarden, zonnebloemvelden, cipressen en pakken cultuur in de dorpen en steden, is een zaligheid om door te wandelen.   Lucca is een mooie stad die we vandaag met onze Italiaanse vrienden Veronika en Allessandro uitgebreid hebben verkend.   Ook Paul heb ik ondertussen terug gezien.  Hij is naar Lucca komen treinen voor het muziekfestival.  Zondagavond hebben we in het kader daarvan, kunnen genieten van het optreden van Stevie Wonder en Paul is er in geslaagd om Stevie te ontmoeten.  Extra promotie voor zijn actie voor ‘singing for the brain’, knap.

De eigenaars van het huis waar we verblijven, blijven ons ondertussen maar in de watten leggen.  Zondag werden we uitgenodigd voor een zeer uitgebreide familielunch waarbij we ook konden kennismaken met de oma en nichten en neven. Gina voorziet ons regelmatig van verse groenten uit de tuin van haar zus en ik ben eigengebakken koekjes in mijn mond aan het steken terwijl ik dit schrijf (superlekker!).  The Tequila House in Lucca, een aanrader van jewelste!  Jullie horen het, de dagen van zwoegen met mijn zware rugzak, spierpijnen, slapen op plaatsen waar het krioelt van de spinnen, enz. zijn voorbij.  Het echte pelgrimsleven ligt achter me en dat voelt wel raar.  Eergisteren kwam ik nog 2 pelgrims tegen en ik hoorde me mezelf verontschuldigen voor mijn lichte rugzak.  Gelukkig hoor ik er nog steeds bij en wordt ik nog steeds herkent en erkent als een “peregrina”.  Toch belangrijk voor me blijkbaar.  Het leven is mooi.  Sono felice!  Ik heb alles om gelukkig te zijn!

Foto’s

3 Reacties

  1. Op de beeckskes:
    23 juli 2014
    Wej drie musketiers ze waren wel met 4 maar 1tje is thuis gebleven ,zondag zijn ze nog met twee derde moet naar huis toe .Het is toch mooi om door die mooie natuur te kunnen wandelen dat is nu voor de jonge mensen en de kreupele die blijft thuis.Wandel nu maar mooi verder door de natuur met het mooie weer,en ik hoop dat je Rome zult bereiken dan komen we de zelfde dag samen naar huis jullie van Italie en wij van Oostenrijk.Hou het weer zo
  2. Diane:
    26 juli 2014
    En zo begrijp ik eindelijk de ingewikkelde combinatie auto/fiets/wandelen. ;-)
  3. Kroketje:
    4 augustus 2014
    Zalig om na 3 weken verlof terug alles te kunnen lezen wat binnengekomen is via mijn mails :) Ondertussen heb jij weer heel wat mogen afstappen, afzien, .. maar ook ontmoeten, genieten! Nog veel mooie stap-gezellige-de moeite waard momenten op je pad naar Rome! xxx