Santiago

28 september 2009 - Santiago de Compostela, Spanje

Binnenstappen in Santiago de Compostella was emotioneel, veel emotioneler dan ik had verwacht.  Toen ik door een kleine doorgang naar de kathedraal stapte weergalmde daar de klanken van een melancholisch nummer op een doedelzak.  Door die muziek prikten er plots tranen in mijn ogen.  Of ...misschien was het niet de muziek maar het enorme gevoel van dankbaarheid dat de tranen veroorzaakte.  Een enorme dankbaarheid voor deze fantastische reis, al die ervaringen, de prachtige landschappen maar vooral al die geweldige mensen die ik heb ontmoet.  Vanmiddag heb ik kaartjes geschreven naar alle mensen die iets bijzonders voor me hebben gedaan op deze reis:  de mensen bij wie ik mocht logeren, mijn bezoekers en de mensen die me op een of andere manier hebben geholpen.  Meer dan 40 kaartjes heb ik mogen versturen.  Wat ben ik toch een gelukkig mens met zoveel engeltjes op mijn weg.  En ik heb het dan nog niet over alle mensen die me hebben gesteund via deze blog, facebook, e-mail en sms.  Dank jullie allemaal!  Naar jullie is er geen kaartje onderweg want ik had geen tijd meer maar weet dat ik jullie steun enorm op prijs heb gesteld!

Vanavond werd dit gevoel van dankbaarheid nog eens versterkt.  Om 19u was er een kleine reünie gepland met al de mensen die ik hier in  Spanje als vrienden ben gaan beschouwen: Elisa ( een avontuurlijk Amerikaans meisje van 20 dat me vandaag vertelde dat ze overal op de Camino heeft gepraat over " this wise woman who has walked all the way from Antwerp and really knows what the Camino is all about"), Bob, Bob en Judy ( 3 altijd lachende Australische 50ers die graag een pintje lusten), Marcel ( de Zwitser die vertrokken is in zijn thuisland en ook gaat terugstappen naar daar), Jena en Michael ( een Amerikaans koppel uit Monteray), de Braziliaanse Allesandro en zijn Frans vrouwtje Audrey ( zij deden deze reis als huwelijksreis en hebben een geweldig project op stapel staan, een eigen school voor de armen in San Paulo), Sean en Amanda ( 2 Amerikanen die in Madrid wonen en daar Engelse les geven), Duitse Marcel ( heeft een geweldig schattig Engels accent, lacht altijd en vindt zichzelf heel Duits omdat hij alles plant), Pavel ( mijn Poolse caminoboezemvriend vanaf dag 1), Jana ( een jonge Duitse met een enorm volwassen instelling), Kristina ( de Zweedse powerwoman die leeft op pijnstillers maar moedig blijft meestappen), Rebecca ( Duitse die de Camino del Norte heeft gestapt en sinds 2 dagen deel uitmaakt van onze kleine familie), Benjamin, Mark en Charlie ( 3 rasechte Amerikanen die werken in de entertainmentbusiness in LA).  Het was geweldig om hen allemaal verenigd te zien.  De wereld lijkt opeens veel kleiner. 

Ik voel me nog steeds heel krachtig.  Zo sterk dat ik tot het einde van de wereld zou kunnen stappen dus ik denk dat ik dat nog even ga doen.  Finesterre here I come!

17 Reacties

  1. Ilse D:
    29 september 2009
    Hey Superwoman :-)
    Fantastisch wat je nu reeds allemaal bereikt hebt!
    Dikke knuffel,
    Ilse
  2. Catherine:
    29 september 2009
    hiep hiep hoeraaa - onze liefste Tonia heeft het ongelofelijk sterk gedaan!
    je was al zo krachtig, nu ga ik gewoon omgeblazen worden :-))
    kijk naar uit om je een live zoen te geven!!
    xxx
    Catherine
  3. Lan:
    29 september 2009
    Van harte gefeliciteerd!!!! Wat een geweldige prestatie en....wat jammer ook!
    Want, wij gaan je berichten missen, je mooie verhalen, je overpeinzingen, de mooie mensen die jouw (en dus ook ons) leven inwandelde, je blijdschap, je moeilijke momenten, kortom, we gaan het allemaal missen.
    Maar ook erg bedankt dat je dit met ons hebt gedeeld, het was heel bijzonder.

    Ik hoop dat we nog van je horen; horen wat het je heeft gebracht, of het dat heeft gedaan wat jij jezelf had gewenst.

    Voor deze laatste keer; warme groeten uit een nat Drenthe.
  4. Robby Magnien:
    29 september 2009
    Super! Je hebt het gehaald, alsof het niks was.
    De fysieke inspanningen leken slechts bijzaak in je verhalen.
    En dat is echt straf hoor...
    Thank you for sharing all this with us...
    Toch gerustgesteld en ergens blij dat je terug komt...
    Ik kijk er al naar uit om je terug te zien!
    Dikke kus en tot binnenkort.
    PS: Wandel jij dan ook terug? ;-)
    Robby
  5. Catrien:
    29 september 2009
    Hoi Tonnie,

    Wat fantastisch, je bent super
    catrien
  6. Mark:
    29 september 2009
    Beste Tonia,

    Ik ben echt niet verbaasd dat je je doel bereikt hebt. Ik had niet anders van jouw verwacht dan dat je zou volhouden, sterker en sterker zou worden. Maar dat wil niet zeggen dat het geen superprestatie is. Dit kan echt wel tellen.
    Bovenal waren je verhalen prachtig en dat is natuurlijk ook wat zal blijven zelfs al ruil je ooit je stapschoenen voor pantoffels.
    Vele groeten,

    Mark
  7. Eef:
    30 september 2009
    Aaaaah... nu al?! Geen berichtjes meer in mijn mailbox?! Dat zal wennen worden! Liefste Tonia, ik buig met diep respect voor wat je bereikt hebt. Ik hoop dat je er bergen inspiratie uit haalt voor de komende tijd. Bedankt dat ik mocht meereizen!

    X uit NL
  8. Babs:
    30 september 2009
    Waauww, je bent echt een superwoman!
    Kom maar heel snel naar huis, dan is t tijd voor lange verhalen!
    Hasta pronto!
    Babs
  9. Janos:
    30 september 2009
    Que fantastico ... echt knap en sterk Tonia. Daar doe ik mijn hoed voor af. Wat een doorzettingsvermogen heb jij ... waaauuuuw !!!
    Espero verte rapido en la clase de español ;-)

    Jan
  10. Christiaan:
    30 september 2009
    Vol bewondering lees ik uw aankomst in Santiago.
    Ik probeer een klein beetje, wat redelijk onmogelijk lijkt dit gevoel te voelen!
    één ding weet ik zeker dat je een pracht prestatie hebt neergezet, niet enkel fysiek maar vooral ook emotioneel en voor jezelf een onwaarschijnlijke verrijking zult opgedaan hebben.
    ik bewonder je met al mijn mogelijkheden.
    Eens terug zal je wel nog wel wat tijd nodig hebben dit verhaal z'n plaats te geven en te filteren wat voor jouw de essentiële impact op je toekomst zal of zou kunnen zijn.
    Bij deze draag ik u bij ons wederzien graag mijn "CAPE" over als eerbetoon aan U.
    "SUPERWOMAN"
    Groetjes Chris, ik vlieg nog rap wat toerkes voor ik mijn cape'ke afsta!!! :-)
  11. Leta jongmans:
    30 september 2009
    Just great...... ik ben blij voor je.
  12. annie:
    30 september 2009
    Tonia ,
    met een klein beetje tranen heb ik dit stukje gelezen....knap gedaan!
    Tot weerzien in de les he!!!
    Annie
  13. lisette:
    30 september 2009
    Proficiat Tonia,
    Wat een prachtige prestatie heb jij geleverd!!!
    Kom nu maar snel naar huis want ik ken hier in Berchem 2 mensen die heel trots op U zijn maar tevens verlangen om U weer in de armen te sluiten.
    groetjes
  14. nancy:
    1 oktober 2009
    hoi tonia
    fantastisch gedaan een super prestatie.
    je bent en blijft een gevoelsmens een warm persoon.bedankt voor het fijne verslag.het was tof om dit mee te mogen maken.
    tot binnenkort
    nancy
  15. Berepels:
    1 oktober 2009
    Proficiat meid. You did it ... met je voeten, je rugzak, je hoofd, je piekermomenten, je lachbuien, je traantjes, je blaren, en zo veel meer.
    Ik val in herhaling (zie reacties anderen) als ik zeg dat je schrijf-epistels een lust voor het oog waren. Je hebt de gave om mensen te laten meegenieten van jouw ervaringen, zodat in dit geval iedereen zich een beetje 'pelgrim' voelde. Je schrijft gewoonweg verslavend. Een volgende stap in je persoonlijke leven: het uitgeven van een boek ? Ik wacht al vol ongeduld ;-)
    Je bent een sterke madam die veel aankan. Keep on going he.
    Zottegroet!
  16. stephanie:
    2 oktober 2009
    Ik heb de meeste van je reacties gelezen en ze zijn echt knap geschreven. Het is echt prachtig dat je dit uitgewandeld hebt.

    Groetjes
  17. leclerc:
    3 mei 2011
    Tonia
    En cette journée dédiée à Saint Jacques,je lis à nouveau le récit de ton pélerinage.Félicitations la gazelle et que ce Saint te protège.Tu es inoubliable