Herenigd

18 juli 2014 - Villafranca Piemonte, Italië

Bert en Wendy waren onderweg naar me, yipee.  In de loop van de morgen kreeg ik een berichtje van hen met de vraag waar ik rond lunchtijd zou zijn.  Villafranca was mijn doel. Al snel werd duidelijk dat ik terug op hetzelfde probleem was gestoten als gisteren.  In het begin had ik braaf mijn gids gevolgd, want een ezel stoot zich geen 2 keer, was mijn motto.  Maar na een tijdje was ik toch terug de pijlen gaan volgen want de beschrijving in de gids is niet altijd heel duidelijk.  Toen ik aan een fontein in een dorp vroeg aan een voorbijganger waar ik was, antwoorde hij laconiek “in Italië”.  Na samen de map te hebben bestudeerd kwamen we tot de conclusie dat ik aan de andere kant van de rivier was beland en toch weer een mooie omweg aan het maken was.  Oooh, en ik wou zo graag samen met Bert en Wendy in Villafranca aankomen.  Mijn voetjes gingen in een hogere versnelling.   Toen het bericht kwam dat ze gearriveerd waren was ik nog door een aantal velden aan het ploeteren.  Ik hoorde wel een kerktoren dus dacht in de buurt te zijn.  Nog een stapje sneller, ik wou ze zien en snel.  Toen ik uit de velden kwam, was er echter nog geen stadje te zien. Een voorbijganger zei me dat ik nog ongeveer een kilometer verder moest. Ongeveer een kilometer verder, stond ik voor de poorten van … het dorp naast Villafranca. Man!  Ik zette nog een tandje bij en na nog zo´n 2 kilometer  was ik er eindelijk. Aan de kerktoren vloog een hele lieve man me opeens rond de nek.  Eindelijk herenigd, een moment waar ik toch heel erg naar had uitgekeken.  In het originele plan, zouden we samen lunchen en dan zouden zij verder rijden naar de Lucca. Ik zou mijn tocht dan verder zetten en zij zouden me in de late namiddag da terug oppikken.  Een plan waar natuurlijk niets van kwam.  Eenmaal samen wilden we samen blijven.  De auto zat afgeladen vol maar het organisatietalent van Bert zorgde ervoor dat ik en mijn rugzak er toch nog bijkonden.

Eenmaal aangekomen in Lucca ontdekten we dat we een paradijsje hebben gehuurd.  De bovenverdieping van het Tequila-huis van Gina en Eduardo in onze thuis voor de komende 9 dagen.  Gina is een Amerikaanse en Eduardo is een Braziliaan. Ze hebben allebei Italiaanse routs en zijn dan toch samen weer hier beland.  Het geheim van hun huwelijk is volgens hun dochter dat ze elkaar niet echt goed verstaan :-).  Het zijn super hartelijke mensen die ons op een hele warme manier verwelkomden.  We werden prompt uitgenodigd op een bbq die avond samen met hun familie.  En wat een feestmaal was dat.  We zijn met een dik buikje en een fijn gevoel in ons bed gerold. Mijn luxe-stuk van de weg is begonnen.  

 

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

1 Reactie

  1. Julie B:
    23 juli 2014
    Tonia, wat een top verhalen! Altijd spannend om te zien wat er nu weer gebeurd is op jouw tocht. Blij voor je dat jullie nu samen kunnen genieten!
    Wat een avontuur!