Flow

27 juni 2014 - Vevey, Zwitserland

Soms heb je zo'n dag dat alles mooi op elkaar is afgestemd, zo'n dag dat alles lukt, dat alles vloeit.  Flow noemen ze dat.  Vandaag was zo'n dag.  Mijn superhubbie Bert, die een lange tocht moest ondernemen om me persoonlijk te kunnen uitwuiven, was er in geslaagd een vroegere boot te nemen waardoor hij ruim op tijd was en we stressvrij konden vertrekken.  Ik ben nog nooit zo vlot overal doorgewalst in Zaventem en ook in Geneve was alles perfect op elkaar afgestemd.  Mijn rugzak plofte op de band, net op het moment dat ik toekwam en een minuutje nadat ik mijn treinticket richting Lausanne had gekocht, rolde de trein binnen.   Het startpunt van de route was de kathedraal, mijn eerste flinke klim van de dag.  Net op het moment dat ik de weg kwijt was, was daar plots een grote map van de stad.  En 5 minuten nadat mijn maag begon te grommen, spotte ik een grote Coop.  Het perfecte pelgrimontbijt (lekker vers brood + banaan + chocola) gaf me de kracht om de klim naar de kathedraal af te maken.  De eerste stempel op mijn pelgrimspaspoort was binnen.  In de kathedraal is een speciaal plekje gemaakt waar de pelgrims kunnen rusten, zowel zij die onderweg zijn naar Compostella, als zij die onderweg zijn naar Rome.  Voor mij een mooie manier om die 2 in elkaar te laten overvloeien.  Aangekomen in Lutry, aan Lac Leman, besefte ik opeens dat ik nog iets heel moois had om naar te luisteren.  Mijn lieve collega's verrasten me gisteren met stick waarop zij allemaal een gedicht/tekst/liedje hadden ingesproken.  Op dat moment viel mijn oog op een pitoresk keienstrand naast de jachthaven.  Daar heb ik met mijn voeten in het water staan luisteren naar al dat moois.  Collega's super bedankt! Ik heb er echt van genoten en ga dat op deze tocht nog regelmatig terugdoen. 

Als ik heel eerlijk ben was vandaag naast flow, toch ook wat afzien.  Ik ben weer vertrokken op zijn Tonia's, ongetraind en met haar hoofd in de wolken.  Wat was dat verhaal nu weer van die ezel?   :-).  Vorige week had ik nog een gesprek met Bert waarin hij me vertelde dat hij het stuk afzien, dat ook bij een tocht als deze hoort, nog niet is vergeten.  Ik heb er nu toch al wel een aantal achter de rug en ik blijf het maar vergeten.  Tot .. ik het gewicht van de rugzak op mijn schouders en heupen voel en de krampen in mijn voeten.  Totdat ik 's avonds in een zalig badje (bij mijn geweldige hosts voor vanavond Vincent en Severine) stap en de schaafwonden en blauwe plekken zie.   Wat training vooraf zou toch goed zijn geweest, maar dat zijn vijgen na pasen.  Ik zal het nu hier moeten doen.  In deze prachtige omgeving waarin de adelaren me mee uitnodigen op hun tocht, waarin het geluid van het kabbelende meer me volledig tot rust brengt, waarin de geur van gesnoeide wijnranken me doet wegdromen, waarin ik een heerlijk maal kreeg voorgeschoteld met daarbij op de achtergrond een symphonie van koeienbellen, waarin een heerlijk zacht bedje op me wacht.  Afzien man, afzien :-).  Om af te sluiten een passend citaat uit een van de gedichten die mijn collega's voor me uitzochten " Ik laat me vloeien, willoos water door de bedding van de tijd en vraag niet meer waarheen" .  Ik weet waarheen, naar dromenland.

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

2 Reacties

  1. Wendy:
    28 juni 2014
    Vorige maand nog ben ik voorbij datzelfde huis lang het meer van Geneve gestapt. Toeval, toeval, toeval... Is de wereld echt zo klein?
    Geniet ervan! Ps in Martigny is er en museum van Sr Bernard honden en soms zitten er keischattig pups, die laten je ook zien hoe lollig het leven is! Een tip
  2. Karin:
    29 juni 2014
    Pups!!?? Ja, die toveren altijd een smile op je gezicht, hoeveel donderwolken er ook boven je hoofd mogen hangen! :-)
    Alleszins heel leuk om je gedachtenspinsels te kunnen lezen hoor nichtje, gelukkig ben je een gemoderniseerde pelgrim, anders moesten we dit fijne leesvoer allemaal missen :-)