Even balen

Het was een beetje een baaldag vandaag. Vanmorgen kon ik amper mijn bed uit. Tonia op haar 105, zo voelde het en zo zag het er ook uit. Ik was daarom van plan om maar tot Nus te stappen maar daar bleek geen slaapplaats te zijn. Er zat niets anders op dan terug een tocht van 29km te doen. Ik was pas om half 11 echt op weg en dat zorgde voor de nodige stress. Tot overmaat van ramp bleken de waarschuwingen over de slechte signalisatie in Italie waar te zijn. Soms heb je heel lang geen aanwijzingen en soms heb je er dan opeens 3, allemaal wijzend in een andere richting :-). Gek werd ik ervan, en ook van de honden. Er zijn 2 dieren die een bedreiging zijn voor pelgrims : loslopende honden en teken. De 2e heb ik gelukkig nog niet ontmoet maar met de eerste stond ik gisteren 2x, met kloppend hart,oog in oog. Onder die omstandigheden is het even moeilijk om te genieten. Maar gelukkig zijn er dan die prachtige vergezichten, honderden rondfladderenden vlinders en die glimlach van een voorbijganger die je naar het hier en nu brengen. Vanaf morgen ga ik daar nog meer aandacht aan besteden en meer mijn tijd nemen. Voor iemand die naar hier is gekomen om vooral niet te presteren, wordt er precies nog serieus gepresteerd. Gedaan ermee. Vanaf nu ga ik echt voor genieten!