De echte pelgrimsherberg

De Camino is veel veranderd in 4 jaar tijd. Het is allemaal veel commerciëler, veel toeristischer geworden.  Dit heeft als voordeel dat het leven van een pelgrim veel confortabeler is geworden. In de albergues vindt je nu ook wasmachines en droogkasten en soms zelfs een zwembad.  Nadeel is dat de Camino een stuk van zijn authenciteit en charme is verloren.  Vandaag logeer ik echter in een herberg waar nog de echte pelgrimssfeer hangt. Slapen op een matje op de grond in een gezellige ruimte, koude douches (iets minder leuk), samen koken ( sla en linzensoep) en daarna een dienst in de huiskapel/meditatieruimte. Dit laatste gebeurde in 4 talen ( Engels, Spaans, Frans en Italiaans) en iedereen las in zijn eigen taal een pelgrimswens voor.  Je voelde de solidariteit tussen alle nationaliteiten in de ruimte hangen. ( mooi : een Pools meisje uit Auswitch en een Duitse jongen hebben heel de avond samen zitten lachen).  Onze gastheer sprak ook over de echte pelgrim.  Een echte pelgrim is volgens hem iemand die nederig is.  Iemand die niet vraagt maar dankbaar is voor wat hij/ zij op zijn/haar weg vindt.  Een echte pelgrim houdt van een simpel leven. En dat is mijn leven al bijna 3 maanden lang.  Alles wat ik moet doen is wandelen, de ene voet voor de andere zetten.   En die voeten brengen me naar de mooiste plaatsen, ook vandaag weer.  Heuvelachtige landschappen, intense kleuren ( rode aarde, witte wegen, gele heuvels) en schilderachtige dorpjes. Ik geniet nog steeds intens van elke dag en zal dat zeker blijven doen de 600 km die me nog resten :-)