Cruz de Ferro

19 september 2009 - Ponferrada, Spanje

Al eeuwen lang laten pelgrims een steen achter aan de Cruz de Ferro.  Deze steen is een symbool voor de zorgen die de pelgrim tot dan toe heeft meegesleurd. Op de steen die ik had meegenomen van thuis had ik al mijn angsten geschreven.  Tijdens de 100 dagen dat ik nu onderweg ben zijn die angsten vervaagd, letterlijk ( op de steen waren alleen nog een paar vage vlekken te zien) en figuurlijk ( ik kan trots vertellen dat ik heel wat angsten heb overwonnen op deze reis). Vandaag heb ik de laatste restjes angst meegegeven met de wind aan de Cruz de Ferro.  Dat werkte zo bevrijdend dat het me deed lachen en huilen tegelijkertijd, een magisch moment!

3 Reacties

  1. annie:
    20 september 2009
    Tonia, het leven is magisch.....soms!
    Niet vergeten dat angst geen goede raadgever is , dus fijn dat hij weg is hoor!

    Dikke knuffel ,
    Annie
  2. Catherine:
    20 september 2009
    Dat huilen en lachen, ... dat kennen we hé :-)))
    bevrijdend gevoel!
    haaa fantastisch!! ben blij dat je die vreemde, opluchtende emotie ook zelf mocht ervaren...
    une peregrina que te quiere mucho!!
    besos Catarzina
  3. Babs:
    21 september 2009
    Lieve Tonia,
    Nog steeds leuk je emokes, verhaaltjes allerhande te lezen! We gaan de berichtjes en avonturen missen als je weer thuis bent, doch zal héééééél blij zijn je weer te zien want we hebben veel bij te kletsen hé?! Geniet van je laatste weekjes, xxx