Comfortzone

20 september 2009 - Villafranca del Bierzo, Spanje

Mensen die de Camino in Spanje stappen moeten echt uit hun comfortzone komen.  In de herbergen slapen mannen en vrouwen in dezelfde ruimtes en ook de toiletten en de douches worden vaak gedeeld.  Alles gebeurd in het volste respect voor elkaar maar toch krijg je vaak meer te zien ( of te horen :-)) dan je eigenlijk wilt zien ( of horen).  Toen ik vanmorgen mijn ogen opendeed had ik een frontaal zicht op een stuk bilspleet van een vrij gezette Duitser.  En dit op een nuchtere maag, smakelijk :-).  

Wat me hier heel erg opvalt is dat mensen echt sociale beesten zijn en dat ze buiten de comfortzone van hun eigen familie- en vriendenkring heel snel een nieuwe comfortzone creëeren. Mensen die in het begin duidelijk aangeven dat ze alleen willen zijn, zie je na een paar dagen toch samenklitten met andere pelgrims.  Marcel is hier een goed voorbeeld van.  Marcel iseen jonge Oostduitser die zijn tocht aanving in Toulouse. Toen ik hem de eerste maal ontmoette, vertelde hij me dat hij de Spaanse Camino maar niets vond, veel te veel volk.  Hij wou alleen zijn.  Gisteren kwam hij naar me toe en fluisterde hij " ik ben zoals jij geworden, ik wil onder de mensen zijn"  Hij was 1 dag achtergebleven omdat hij een van de refugio´s geweldig vond en daar een dagje langer wou blijven.  De dag erna had hij daar dik spijt van want hij was omringt door allemaal nieuwe gezichten en hij miste zijn caminovrienden.  Hij heeft als een gek gestapt om ons terug in te halen.  Nu is hij terug veilig in zijn comfortzone en hij straalt.