Bezoek, verwacht en onverwacht

Gisterenavond kreeg ik onverwacht bezoek.  Ik had me rond half 10 reeds neergevleid op mijn turnmatje toen ik opeens gerammel hoorde aan de deur van de kantine.  Toen ik ging kijken stond er een collega pelgrim voor de deur : Alexis, een laat-twintiger in korte broek en met een serieus baardje.  Nadat ik hem zijn verblijf voor de nacht had laten zien zijn we samen een pintje gaan pakken.  Alexis doet stukjes van de weg, soms in omgekeerde richting en dit met weinig geld.  Op een avond, een 10-tal dagen voor onze ontmoeting, was hij toegekomen op zijn bestemming en had hij zich een pintje besteld.  Dat smaakte zo, na een dagje flink stappen, dat hij er nog eentje bestelde, en nog eentje, en... En voor hij het wist was zijn geld om te overnachten op.  Dit was de avond dat hij is begonnen met buiten slapen.  Het beviel hem wel want het was veel economischer.  Na een paar nachten slapen in de bossen en velden werd hij op een ochtend wakker met een slak op zijn gezicht.  Een beetje geschrokken deed hij zijn schoenen aan en toen hoorde hij splsch, splch. De slakken hadden ook bezit genomen van zijn schoenen :-). Sindsdien slaapt hij in sporthallen, de ingangen van scholen, kerkportalen enz.  Het verblijf in de kantine van Crozant was voor hem een luxeverblijf en ik vond het zo basic.  Wat een verwend nestje ben ik toch he :-).

In de namiddag na een vermoeiende tocht van 28 km (veel klimmen en dalen in warme temperaturen) stond er verwacht bezoek op me te wachten.  My baby is back!  Mijn schoonouders zijn zo lief geweest Bert weer mee te pakken voor een paar dagen.  Ik kan weer 5 wandeldagen van hem genieten, yipee!