Afscheid

Afscheid nemen is toch iets raars, zeker als je een boeiend avontuur te wachten staat.  Enerzijds zitten er allerlei kriebeltjes in je buik, anderzijds zit er een dikke knoop in je maag.  Je kan niet wachten om in iets nieuws te springen maar het is ook oh zo moeilijk om los te laten.

Vandaag moet ik mijn werk loslaten.  De laatste volledige werkdag bij VAB zit erop.  Ik ga er weg met een heel warm gevoel, een tevreden gevoel, een heel dankbaar gevoel.

En ondertussen ben ik ook begonnen aan het afscheid nemen van mijn vrienden en familie.  Heel plezant allemaal : terrasjes doen, pintjes pakken, etentjes (ik ben een goed reservelaagje aan het kweken :-)) en heel veel diepe gesprekken.  Het lijkt soms of ik nooit meer ga terugkeren.  Hier en daar wordt er een traantje weggepinkt, er worden extra dikke knuffels gegeven en er worden hartjes uitgestort.  Ik moet zeggen dat ik er heel erg van geniet allemaal.  Door het idee van het afscheid alleen al wordt alles opeens zo intens.  Zalig maar ook een beetje moeilijk. Want afscheid nemen betekent ook dat je mensen gaat missen.  Straks loop ik daar in mijn uppieke in het midden van de velden en dan zal het af en toe wel even pijn doen.  Anderzijds heb ik zoveel mooie momenten om aan terug te denken dan.  Ik ga ze nu nog even wegsteken in mijn rugzakje om ze er een voor een heel voorzichtig terug uit te halen, lekker koesterend en nagenietend.